33 lines
870 B
Plaintext
33 lines
870 B
Plaintext
Het is niet dat ze alleen is,
|
|
daarvan heeft ze weinig last.
|
|
Maar ze voelt zich opgesloten in een leven
|
|
dat haar niet genoeg verrast.
|
|
|
|
In haar spiegel woont een meisje,
|
|
veel te mager, veel te broos,
|
|
om de schimmen te verjagen
|
|
als de lichten zijn gedoofd.
|
|
|
|
En ik kijk naar hoe ze zucht
|
|
alsof ze elk moment kan scheuren.
|
|
En ik hou haar vast want daarom ben ik hier.
|
|
Als ik kijk naar hoe ze zucht,
|
|
denk ik telkens weer hetzelfde:
|
|
mensen zijn gemaakt van dun papier.
|
|
|
|
Geen idee waar ze bleef stilstaan
|
|
of welke trein ze heeft gemist.
|
|
Ze dacht lange tijd dat alles wel zou komen.
|
|
Misschien heeft ze zich vergist.
|
|
|
|
En ik kijk naar hoe ze zucht
|
|
alsof ze elk moment kan scheuren.
|
|
En ik hou haar vast want daarom ben ik hier.
|
|
Als ik kijk naar hoe ze zucht,
|
|
denk ik telkens weer hetzelfde:
|
|
mensen zijn gemaakt van dun papier,
|
|
mensen zijn gemaakt van dun papier.
|
|
|
|
|
|
Jonas Winterland
|